დაიბადა 1932 წელს, ქ. თბილისში.
ხელოვნების ისტორიკოსი, ცენტრის უფროსი მეცნიერი თანამშრომელი, ხელოვნებათმცოდნეობის დოქტორი.
სამეცნიერო კვლევის სფერო – ქართული და ისლამური აღმოსავლეთის სახვითი ხელოვნება.
საქმიანობა – თბილისის სამხატვრო აკადემიის სრული პროფესორი, მიჰყავს აღმოსავლეთის ხალხთა ხელოვნების ისტორიისა და გვიანი შუა საუკუნეების ქართული მონუმენტური მხატვრობის კურსი; არის საქართველოს საპატრიარქოს სიწმინდეების მოძიებისა და დაცვის განყოფილების წევრი, საქართველოს საპატრიარქოს ქრისტიანული ხუროთმოძღვრების ხელოვნებისა და რესტავრაციის ცენტრის საბჭოს წევრი; ჟურნალ “საქართველოს სიძველენის” რედაქტორ-გამომცემელი. რჩეული ნაშრომები: 1. ირანული სამინიატურო ხელოვნების ერთი საკითხი, საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის მაცნე, 3, 1973; 2. ახალი ქართული მხატვრობის ძირითადი ეტაპები, ქართული ხელოვნებისადმი მიძღვნილი II საერთაშორისო სიმპოზიუმი, თბ., 1977 (თანაავტორი გ. ხოშტარია); 3. ქართული საერო მინიატურა, თბ., 1978; 4. შინაარსისა და მხატვრული ფორმის მიმართების შესახებ გვიანფეოდალური ხანის ქართულ კედლის მხატვრობაში, ქართული ხელოვნებისადმი მიძღვნილი VI საერთაშორისო სიმპოზიუმი, თბ., 1989; 5. ისლამი და ქართული სახვითი ხელოვნება, ლიტერატურა და ხელოვნება, თბ., 1999; 6. ქართული ეკლესიების გვიანი შუა საუკუნეების “ხალხური” მოხატულობანი”, თბ., 2003; 7. გელათი, წინათქმა, ანოტაციები, თბ., 2007 (თანაავტორი); 8. ზარათი, თბ., 2008; 9. რაჭა 1991, მიწისძვრით დაზიანებული ძეგლები, თბ., 2008 (ე. გედევანიშვილთან, ნ. ვაჩეიშვილთან და თ. ხუნდაძესთან ერთად).
ირანული სამინიატურო ხელოვნების ერთი საკითხი, საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის მაცნე, 3, 1973;
ახალი ქართული მხატვრობის ძირითადი ეტაპები, ქართული ხელოვნებისადმი მიძღვნილი II საერთაშორისო სიმპოზიუმი, თბ., 1977 (თანაავტორი გ. ხოშტარია);
ქართული საერო მინიატურა, თბ., 1978;
Новые художественные тенденции позднеиранской миниатюры – Исскуство и археология Ирана, М., 1978;
შინაარსისა და მხატვრული ფორმის მიმართების შესახებ გვიანფეოდალური ხანის ქართულ კედლის მხატვრობაში, ქართული ხელოვნებისადმი მიძღვნილი VI საერთაშორისო სიმპოზიუმი, თბ., 1989;
ისლამი და ქართული სახვითი ხელოვნება, ლიტერატურა და ხელოვნება, N3, თბ., 1999;
ქორეთის მოხატულობა, Ars Georgica, 11, თბ., 2001;
ნიკორწმინდის მოხატულობა, საქართველოს სიძველენი, 3, თბ., 2003;
ქართული ეკლესიების გვიანი შუა საუკუნეების «ხალხური» მოხატულობანი», თბ., 2003;
ნაკურალეშის წმინდა გიორგის ეკლესიის მოხატულობა, ქართული ხელოვნების ნარკვევები, III, თბ., 2004;
ხობის ეკლესიის XVII საუკუნის მოხატულობა, საქართველოს სიძველენი, 7-8, თბ., 2005.
ხუსკივაძე იუზა
დაიბადა 1932 წელს, ქ. თბილისში.
ხელოვნების ისტორიკოსი, ცენტრის უფროსი მეცნიერი თანამშრომელი, ხელოვნებათმცოდნეობის დოქტორი.
სამეცნიერო კვლევის სფერო – ქართული და ისლამური აღმოსავლეთის სახვითი ხელოვნება.
საქმიანობა – თბილისის სამხატვრო აკადემიის სრული პროფესორი, მიჰყავს აღმოსავლეთის ხალხთა ხელოვნების ისტორიისა და გვიანი შუა საუკუნეების ქართული მონუმენტური მხატვრობის კურსი; არის საქართველოს საპატრიარქოს სიწმინდეების მოძიებისა და დაცვის განყოფილების წევრი, საქართველოს საპატრიარქოს ქრისტიანული ხუროთმოძღვრების ხელოვნებისა და რესტავრაციის ცენტრის საბჭოს წევრი; ჟურნალ “საქართველოს სიძველენის” რედაქტორ-გამომცემელი.
რჩეული ნაშრომები: 1. ირანული სამინიატურო ხელოვნების ერთი საკითხი, საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის მაცნე, 3, 1973; 2. ახალი ქართული მხატვრობის ძირითადი ეტაპები, ქართული ხელოვნებისადმი მიძღვნილი II საერთაშორისო სიმპოზიუმი, თბ., 1977 (თანაავტორი გ. ხოშტარია); 3. ქართული საერო მინიატურა, თბ., 1978; 4. შინაარსისა და მხატვრული ფორმის მიმართების შესახებ გვიანფეოდალური ხანის ქართულ კედლის მხატვრობაში, ქართული ხელოვნებისადმი მიძღვნილი VI საერთაშორისო სიმპოზიუმი, თბ., 1989; 5. ისლამი და ქართული სახვითი ხელოვნება, ლიტერატურა და ხელოვნება, თბ., 1999; 6. ქართული ეკლესიების გვიანი შუა საუკუნეების “ხალხური” მოხატულობანი”, თბ., 2003; 7. გელათი, წინათქმა, ანოტაციები, თბ., 2007 (თანაავტორი); 8. ზარათი, თბ., 2008; 9. რაჭა 1991, მიწისძვრით დაზიანებული ძეგლები, თბ., 2008 (ე. გედევანიშვილთან, ნ. ვაჩეიშვილთან და თ. ხუნდაძესთან ერთად).