მაია მანია – არქიტექტურის ისტორიკოსი, ხელოვნებათმცოდნეობის დოქტორი, გიორგი ჩუბინაშვილის სახ. ქართული ხელოვნების ისტორიისა და ძეგლთა დაცვის ეროვნული კვლევითი ცენტრის მთავარი მეცნიერ-თანამშრომელი, 1987-2006 წწ. თბილისის სახ. სამხატვრო აკადემიის არქიტექტურული გეგმარების კათედრის, 2006-დან დღემდე, კი რესტავრაციის, ხელოვნების ისტორიისა და თეორიის ფაკულტეტის პროფესორი. სამეცნიერო კვლევის სფერო – ძველი ქართული ქალაქების არქიტექტურა და ისტორიულად ჩამოყალიბებული ურბანული სტრუქტურების სივრცითი აგებულება. მისი ინტერესების სფერო საქართველოში სხვადასხვა დროს მოღვაწე არქიტექტორებისა და მშენებლების შემოქმედებასაც მოიცავს. იგი ავტორია წიგნებისა: ევროპელი არქიტექტორები თბილისში (2006), თბილისის გეოფიზიკური ობსერვატორია, ისტორია და არქიტექტურა (2010), დუშეთი: ურბანული და არქიტექტურული მემკვიდრეობა (2016) და გერმანელი არქიტექტორები თბილისში (2018).
ურბანული სტრუქტურის ელემენტების ურთიერთმიმართების საკითხისათვის. თბილისის სახ. სამხატვრო აკადემიის სამეცნიერო შრომების კრებული – (ხუროთმოძღვრული ძეგლების ანალიზისა და რესტავრაციის საკითხები), თბილისი, 1983;
თბილისური ეზოს ტრანსფორმაცია. საბჭოთა ხელოვნება, თბილისი, 1985;
რა ქმნის ისტორიული თბილისის არქიტექტურული სახის სპეციფიკას, ძეგლის მეგობარი, თბილისი, 1985;
ეზო, როგორც ისტორიალი თბილისის სივრცითი სტრუქტურის ერთ-ერთი უმთავრესი ელემენტი, მაცნე, ისტორიის, ეთნოგრაფიის და ხელოვნების ისტორიის სერია, თბილისი, 1989;
თბილისის ხედის ერთი უცნობი ჩანახატი, ლიტერატურა და ხელოვნება N 2, თბილისი, 1998;
ანოტაციები საერო ნაგებობებზე მ. ბულიას და მ. ჯანჯალიას წიგნში “თბილისი”, საქართველოს ძველი ქალაქები”, თბილისი, 2002;
ძველი თბილისის სარდაფები, საქართველოს სიძველენი, N 3, 2003, 150-167;
თბილისის არქიტექტურული გზამკვლევი, ზაარბრიუკენი, 2004 (წიგნის თანაავტორები: ი. ბაულიგი, ჰ. მილდენბერგერი და კ. ციგლერი);
თბილისის “შუაბაზრის” ერთი ქარვასლის ისტორიისათვის, საქართველოს სიძველენი, N 7-8, 2005, გვ. 337-353;
ფერისცვალების მონასტრის კომპლექსი “მეტეხის გორაზედ” – ნაგებობების დათარიღების ცდა, საქართველოს სიძველენი, N9, 2006, გვ. 135-159;
ევროპელი არქიტექტორები თბილისში, თბ., 2006;
ტფილელის ქარვასლის ისტორიისათვის, საქართველოს სიძველენი, N10, 2007, გვ. 148-189;
თბილისის არქიტექტურული გზამკვლევი, თბ., 2008 (ინგლისურ ენაზე);
თბილისის დასაცავი ფასეულობა, საქართველოს გოეთეს ინსტიტუტში ჩატარებული სიმპოზიუმის ”ქალაქის სათუთი განახლება და ძველი თბილისის რეაბილიტაცია”, მოხსენებათა კრებული, თბ., 2009;
თბილისის გეოფიზიკური ობსერვატორია – ისტორია და არქიტექტურა, თბ., 2010;
თბილისი – ეზოიანი სახლების უნიკალური სისტემა, კონფერენციის მასალები, ურბანული მემკვიდრეობის დაცვა: ძველი თბილისის იდენტობა და სული, თბ., 2010 წლის 3-6 ივნისი, გვ. 9-15;
ავლევის შესახვევის ძველი სახლი და მისი მიკროუბანი, საქართველოს სიძველენი, N14, 2010, გვ. 205-230;
ციხისუბანი – ძველი თბილისის დაკარგული ფასეულება, ელექტრონული ჟურნალი Ars Georgica, სერია B, 2010; http://georgianart.ge/index.php?option=com_content&view=article&id=139%3A2013-01-1-12-44-43&catid=42%3A2010-12-03-16-05-33&Itemid=91&lang=ka ;
ციხისუბანი – ძველი თბილისის დაკარგული ფასეულობა, საქართველოს სიძველენი, N15, 2012, გვ. 412-456;
მოდერნიზმი თბილისის არქიტექტურაში, საქართველოს სიძველენი, N16, 2013, გვ. 237-259;
ბათუმის ინტურისტი-პოსტკონსტრუქტივიზმის გამორჩეული ნიმუში, საერთაშორისო სამეცნიერო კონფერენციის – წარსული და თანამედროვეობა მასალები, ბათუმის შოთა რუსთაველის სახელმწიფო უნივერსიტეტი და ნიკო ბერძენიშვილის ინსტიტუტი, ბათუმი, 1-2 სექტემბერი, 2013, გვ. 318-333;
აბასთუმნის წმ. პანტელეიმონ მკურნალის მონასტერი, საქართველოს საპატრიარქოს ენციკლოპედია, თბ., 2013;
აბასთუმნის დედათა მონასტერი, სტატია წიგნში: ახალციხის და ტაო-კლარჯეთის ეპარქია, თბ., 2013, გვ. 392-399;
თეოდორ ფონ ჰაიდერ-ბოროვსკის საცხოვრებელი სახლების გარეგანი სახე და სივრცითი სტრუქტურა, საქართველოს სიძველენი, N17, 2014, გვ. 277-295;
მოხელეთა დარბაზი დუშეთში, საქართველოს სიძველენი, N18, 2015, გვ. 79-97;
დუშეთის კულტურული მემკვიდრეობის კვლევა, როგორც მისი ურბანული რეაბილიტაციის საფუძველი, მოხსენებათა თეზისები, მერვე საერთაშორისო პოლიტიკის ფორუმი ევრო-აზიის დერეფანში ურბანული ზრდისა და კონსერვაციის შესახებ, თეირანისა და ჰამადანის კონფერენციის მასალები, ირანის მეცნიერებისა და ტექნიკის უნივერსიტეტის სპეციალური ჟურნალი, 2-3 ოქტომბერი, 2015, გვ. 24;
დუშეთის ურბანული და არქიტექტურული მემკვიდრეობა, თბ., 2016;
არქიტექტორი პაულ შტერნი და XIX საუკუნის ბოლო მეოთხედის თბილისი, ძველი ხელოვნება დღეს, საქართველოს კულტურული მემკვიდრეობის დაცვის ეროვნული სააგენტო, N8, 2017, გვ. 3-19;
გერმანელი არქიტექტორები თბილისში, თბ., 2018;
თბილისის არქიტექტურის ისტორია, გადავარჩინოთ ევროპის მემკვიდრეობა (SAVE Europe’s Heritage) ანგარიში, 2019, გვ. 26-29.
მანია მაია
მაია მანია – არქიტექტურის ისტორიკოსი, ხელოვნებათმცოდნეობის დოქტორი, გიორგი ჩუბინაშვილის სახ. ქართული ხელოვნების ისტორიისა და ძეგლთა დაცვის ეროვნული კვლევითი ცენტრის მთავარი მეცნიერ-თანამშრომელი, 1987-2006 წწ. თბილისის სახ. სამხატვრო აკადემიის არქიტექტურული გეგმარების კათედრის, 2006-დან დღემდე, კი რესტავრაციის, ხელოვნების ისტორიისა და თეორიის ფაკულტეტის პროფესორი. სამეცნიერო კვლევის სფერო – ძველი ქართული ქალაქების არქიტექტურა და ისტორიულად ჩამოყალიბებული ურბანული სტრუქტურების სივრცითი აგებულება. მისი ინტერესების სფერო საქართველოში სხვადასხვა დროს მოღვაწე არქიტექტორებისა და მშენებლების შემოქმედებასაც მოიცავს. იგი ავტორია წიგნებისა: ევროპელი არქიტექტორები თბილისში (2006), თბილისის გეოფიზიკური ობსერვატორია, ისტორია და არქიტექტურა (2010), დუშეთი: ურბანული და არქიტექტურული მემკვიდრეობა (2016) და გერმანელი არქიტექტორები თბილისში (2018).