დაიბადა 1931 წელს, ქ. თბილისში.
ხელოვნების ისტორიკოსი, ცენტრის უფროსი მეცნიერი თანამშრომელი ხელოვნებათმცოდნეობის კანდიდატი, სამეცნიერო საბჭოს წევრი.
სამეცნიერო კვლევის სფერო – შუა საუკუნეების ქართული ჭედური ხელოვნება და ქართული ხუროთმოძღვრება.
საქმიანობა – 1983-1999 წლებში იყო ქართული ხელოვნების ისტორიის ინსტიტუტის დირექტორის მოადგილე სამეცნიერო დარგში; 1999-2005 წლებში – ინსტიტუტის დირექტორის მოვალეობის შემსრულებელი; არის მრავალი მონოგრაფიისა და გამოცემის სამეცნიერო რედაქტორი. რჩეული ნაშრომები: 1. ანჩის კარედი ხატი, საბჭოთა ხელოვნება, N5, თბ., 1976; 2. ვანის წმინდა გიორგის ეკლესიის საკურთხევლისწინა ჯვარი, Ars Georgica, 8-A, თბ., 1979; 3. XII საუკუნის ქართული ჭედური ხელოვნების ისტორიიდან, თბ., 1980; 4. ქართული ჭედური და ფერწერული ხატები, თბ., 1980(გ.ალიბეგაშვილთან ერთად); 5. XIV-XIX სს-ის ქართული ოქრომჭედლობა, ნაკვეთი პირველი (XIV- XVI სს.), თბ., 1987; 6. ქართული ჭედური ხატები, თბ., 1997; 7. გელათი, თბ., 2007 (თანაავტორი); 8. ქართული ქრისტიანული ხელოვნება, ჭედურობა, თბ., 2008; მეორე გამოცემა 2010 (თანაავტორი).
მოწამეთის საწინამძღვრო ჯვარი, მაცნე, საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ისტორიის, არქეოლოგიის, ეთნოგრაფიისა და ხელოვნების ისტორიის სერია, 3, თბ., 1965;
ტბეთის ოთხთავის ყდის მოჭედილობა, ძეგლის მეგობარი, N9, თბ., 1967;
მივხედოთ ბოლნისის რაიონის ძეგლებს, ძეგლის მეგობარი, N18, თბ., 1969;
X-XI საუკუნეების ქართული ჯვარი ბერლინში, საბჭოთა ხელოვნება, თბ., 1971;
ვანის წმ. გიორგის ეკლესია, ძეგლის მეგობარი, N29, თბ., 1972;
რემბრანტის ავტოპორტრეტი ჰააგის მუზეუმიდან, ფრესკა, თბ., 1974;
ნიჩბისის წმ. ნიკოლოზის ეკლესიის დათარიღებისათვის, ძეგლის მეგობარი, N38, თბ., 1975;
ანჩის კარედი ხატი, საბჭოთა ხელოვნება, N5, თბ., 1976;
ვანის წმინდა გიორგის ეკლესიის საკურთხევლისწინა ჯვარი, Ars Georgica, 8-A, თბ., 1979;
ქართული ჭედური და ფერწერული ხატები თბ., 1980 (გ. ალიბეგაშვილთან ერთად);
XII საუკუნის ქართული ჭედური ხელოვნების ისტორიიდან, თბ., 1980;
ბოლნისის სიონი, თბ., 1983;
XIV-XIX სს-ის ქართული ოქრომჭედლობა, ნაკვეთი პირველი (XIV-XVI სს.), თბ., 1987;
ქართული ხუროთმოძღვრება (წინაქრისტიანული ხანიდან მოყოლებული XX საუკუნის 70-იან წლებამდე), საბავშვო ენციკლოპედია, ტ. XII, თბ., 1987;
ორი საწინამძღვრო ჯვარი დავით აღმაშენებლის წარწერით, ჯვარი ვაზისა, N1, თბ., 1989;
De l‛ histoire des relations georgiennes-gzecquies. Byzance et la Geoirgie, Symposium Athens, 1991;
ქართული ხატები, თბ., 1994 (გ. ალიბეგაშვილთან ერთად);
ქართული ჭედური ხატები, თბ., 1997 (გ. ალიბეგაშვილთან ერთად);
ანჩის კარედი ხატი (ისტორია და თავგადასავალი) საყდარი, 2-3, თბ., 1999;
Medieval Georgian Repousse, Perception of Byzantium and Its Neighbours, ნიუ-იორკი, 2001;
რა გადაგვირჩა მცხეთური ჯვარ-ხატებიდან, საქართველოს საპატრიარქო, N4, თბ., 2001;
ვახტანგ ბერიძე, Academia, ტ. II, თბ., 2001;
ვახტანგ ბერიძე, ქართული ხელოვნების ნარკვევები, II, თბ., 2002;
კახეთის ოქრომჭედლობა, წგნ. კახეთი, თბ., 2005;
საოქრომჭედლო ხელოვნება, სტატია – Грузия, Православная энциклопедия, т. XIII, М., 2006;
ქართული ქრისტიანული ხელოვნება, ჭედურობა, თბ., 2008.
საყვარელიძე თეიმურაზ
დაიბადა 1931 წელს, ქ. თბილისში.
ხელოვნების ისტორიკოსი, ცენტრის უფროსი მეცნიერი თანამშრომელი ხელოვნებათმცოდნეობის კანდიდატი, სამეცნიერო საბჭოს წევრი.
სამეცნიერო კვლევის სფერო – შუა საუკუნეების ქართული ჭედური ხელოვნება და ქართული ხუროთმოძღვრება.
საქმიანობა – 1983-1999 წლებში იყო ქართული ხელოვნების ისტორიის ინსტიტუტის დირექტორის მოადგილე სამეცნიერო დარგში; 1999-2005 წლებში – ინსტიტუტის დირექტორის მოვალეობის შემსრულებელი; არის მრავალი მონოგრაფიისა და გამოცემის სამეცნიერო რედაქტორი.
რჩეული ნაშრომები: 1. ანჩის კარედი ხატი, საბჭოთა ხელოვნება, N5, თბ., 1976; 2. ვანის წმინდა გიორგის ეკლესიის საკურთხევლისწინა ჯვარი, Ars Georgica, 8-A, თბ., 1979; 3. XII საუკუნის ქართული ჭედური ხელოვნების ისტორიიდან, თბ., 1980; 4. ქართული ჭედური და ფერწერული ხატები, თბ., 1980(გ.ალიბეგაშვილთან ერთად); 5. XIV-XIX სს-ის ქართული ოქრომჭედლობა, ნაკვეთი პირველი (XIV- XVI სს.), თბ., 1987; 6. ქართული ჭედური ხატები, თბ., 1997; 7. გელათი, თბ., 2007 (თანაავტორი); 8. ქართული ქრისტიანული ხელოვნება, ჭედურობა, თბ., 2008; მეორე გამოცემა 2010 (თანაავტორი).