ლეჟავა სამსონ

ხელოვნებათმცოდნე, ცენტრის მთავარი მეცნიერი თანამშრომელი, ხელოვნებათმცოდნეობის დოქტორი.
სამეცნიერო კვლევის სფერო   –  ქართული ხალხური ხელოვნება, თანამედროვე ქართული ფერწერა.
საქმიანობა  –  თბილისის სამხატვრო აკადემიის პედაგოგი, მიჰყავს ვიზუალური ფოლკლორისა და 1950-1960 წწ. ქართული ფერწერის მიმდიმარეობანის კურსი. ალმანახ “სპექტრის” სარედაქციო საბჭოს წევრი; კრებულ “საქართველოს სიძველენის” რედკოლეგიის წევრი.
რჩეული ნაშრომები: 1. ნიკო ფიროსმანაშვილის მხატვრობის მნიშვნელობისათვის, სპექტრი, თბ., 2005; 2. Разговор о Грузинской культуре, Литуратурная Грузия, 2000; 3. Kolkh oda-sakhli. International training course. Significance of the Vernacular Architecture and problems of its Conservation. The world Heritage Centre Unesco. ICOMOS /Georgia. Tbilisi, 1997; 4. ანთროპომორფულობის თარგმანებისა და კოსმოგრამულობის პრინციპი ქართულ ხალხურ ხუროთმოძღვრებაში, საქართველოს სიძველენი, 3, თბ., 2003; 5. საქართველოს ხალხური არქიტექტურის ზოგადი მახასიათებლებისათვის, საქართველოს სიძველენი, 1, 2002;  6. კოლხური ოდა-სახლები რაჭაში, თბ., 2007; 7. ონის მხარეთმცოდნეობის მუზეუმი (კატალოგი), თბ., 2013 (თანაავტორი)
მისამართი: ბარნოვის ქ. N73, თბილისი, ტელ: (+995 32)  226413

1. გოგი თოთიბაძე, ცისკარი,  N10, 1980;
2. ზურაბ ნიჟარაძე, ცისკარი,  N5, 1981;
3. რაჭული ხით ხუროობის  დეკორატიული გაფორმების საკითხები, ძეგლის მეგობარი,  60, 1982;
4. ხის ხუროთმოძღვრების ძეგლები რაჭაში, მეცნიერება და ტექნიკა, 1982;
5. ჯიბსონ ხუნდაძის ფერწერა, საბჭოთა ხელოვნება,  N2, 1985;
6. დიმიტრი ხახუტაშვილი, თბ., 1985;
7. დიმიტრი ხახუტაშვილი, საბჭოთა ხელოვნება,  N6, 1985;
8. უცნობი მხატვარი გიგო ტარიელაშვილი, ფრესკა, 1985;
9. ხის საცხოვრებელი და ქართული ხუროთმოძღვრების ტრადიცია, საბჭოთა ხელოვნება,  N10, 1987;
10. ქართველ აბსტრაქციონისტთა პირველი ჯგუფური გამოფენა, ხელოვნება,  N35, 1988;
11. 50–იანი წლების ქართული ფერწერა პერიოდულ პუბლიკაციებში, სპექტრი,  N1, 1990;
12. აფხაზური და ქართული ხალხური ხუროთმოძღვრების ერთიანობის საკითხისათვის, ხელოვნება,  N2, 1993;
13. ალ. ბანძელაძის შემოქმედება, ხელოვნება,  N3– 4, 1994;
14. ჯ. კუხალაშვილის მხატვრობის სპეციფიკისათვის, სპექტრი,  N3– 4, 1994;
15. დრამატიზებულიც, საზეიმოც (ე. კალანდაძის ფერწერა), ხელოვნება,  N4–6, 1995;
16. ალ. ბანძელაძის შემოქმედება 50–იანი წლების მხატვრობის პრობლემატიკასთან მიმართებაში, სპექტრი,  N5–6, 1996;
17. ოდა–სახლი, როგორც ქართულ–აფხაზური ერთობის სიმბოლო, ძეგლის მეგობარი,  N2 (97), 1997;
18. ოდა–სახლი, კრებ: The World Heritage Centre, Tb., 1997;
19.  Kolkh oda-sakhli. International training course. Significance of the Vernacular Architecture and problems of its Conservation. The world Heritage Centre Unesco, ICOMOS / Georgia. Tbilisi, 1997;
20. ორნამენტის მრავალფუნქციური როლი ხალხურ ხუროთმოძღვრებაში, ლიტერატურა და ხელოვნება,  N2, 1999;
21. ორნამენტის რაობის საკითხისათვის, ძეგლის მეგობარი,  N3 (110), 2000;
22. Разговор о Грузинской культуре, Литуратурная Грузия, 2000;
23. ხალხური ხელოვნების თვისობრიობის ზოგიერთი საკითხისათვის, ძეგლის მეგობარი,  N2 (109), 2000;
24. ჩუქურთმიანი აივნები კახეთში, ხელოვნება,  N3– 4, 2000;
25. ხალხური ხელოვნების პრობლემატიკა რენე შმერლინგის ნააზრევში, რ. შმერლინგისადმი მიძღვნილი სამეცნიერო სესია, მოხსენებების კრებული, თბ., 2000;
26. ძველი თბილისი   –   განსაცდელი თუ კატასტროფა? წელიწდეული, IV-V, თბ., 1999–2001;
27. არქიტექტურის დესაკრალიზაცია, Academia, 3, 2002;
28. ძველი თბილისი მიწისძვრის შემდგომ   –  რას ჰკარგავს საქართველო, ხელოვნება,  N1–2, 2002;
29. საქართველოს ხალხური არქიტექტურის ზოგადი მახასიათებლებისათვის, საქართველოს სიძველენი, 1, 2002;
30. ანთროპომორფულობის თარგმანებისა და კოსმოგრამულობის პრინციპი ქართულ ხალხურ ხუროთმოძღვრებაში, საქართველოს სიძველენი, 3, თბ., 2003;
31. ნიკო ფიროსმანაშვილის მხატვრობის მნიშვნელობისათვის, სპექტრი, თბ., 2005,
32. კოლხური ოდა-სახლები რაჭაში, თბ., 2007,
33. ონის მხარეთმცოდნეობის მუზეუმი (კატალოგი), თბ., 2013  (თანაავტორი)